hoy


muertaHoy me encuentro sentada sin saber que escribir… buscando palabras que puedan comprender sin necesidad de preguntar, pero es tan difícil tratar de mostrar lo que no pueden ver y lo que no quieren creer. Me he preguntado, si vale la pena escribir estas palabras y mostrarlas y me he dado cuenta que es una interrogante que no me puedo responder, pero en fin, solo espero que por un momento puedan ver donde pocos miran…y sentir como siento, vivir sin preguntar porque lo quieran o no cada uno tiene sus propias respuestas..

Entrada anterior
Deja un comentario

16 comentarios

  1. Quizá sea dificil que nos comprendan pero lo que sale de dentro es nuestra razón de amar y querer.
    Saludos y mis respetos a tu Señor

    Responder
    • Buenas noches ya te extrañaba, mis deseos de que estéis estupendos, y subrayar que ese amor se encuentra en los corazones de los valientes, me vacio para que vuelva a llenarme, miles de abrazos

      Responder
  2. Un Beso Pen. ¿Por donde andas? No se nada de ti. En Facebook no te encuentro.

    Responder
  3. UR Galicia

     /  2 septiembre, 2014

    Di algo

    Responder
    • Mi querido amigo Uriel, gracias por preocuparte por mí, estoy bien tan sólo que de vez en cuando
      dejo de sentir, sin previo aviso, todo deja de girar.
      Vuelvo a sonreir, y tu estarás cerca para compartir,
      como siempre lo has estado, un abrazo enorme, de esos que te dejan sin respiración

      Responder
  4. amdsm

     /  15 octubre, 2014

    Supongo que ya no te acuerdas de tu psicologo 😉 dejaste de pasar por «la consulta» sin avisar

    Responder
    • Wow que alegrón me has dado, claro que te recuerdo Manuel, y extraño esas largas conversaciones, será cuestión de pedir cita, ya me pasarás la dirección, un beso enorme, con abrazo incluido

      Responder
  5. No dejes de escribir. Deja que tu alma hable, que tus manos pinten, tu voz cante, tu mirada brille, tus pensamientos se disipen. Tiempo al tiempo… (Bonita cancion )

    Responder
    • Cuando me sienta fuerte, cuando regrese la inspiración y la pasión, volveré, pero aún cuido de este pequeño refugio.
      Saludos y gracias, y sí la canción es preciosa.

      Responder
  6. Navegante

     /  17 marzo, 2015

    Saludos de un navegante.

    Soy lo que se conoce como Amo, aunque yo utilizaría otra palabra menos ostentosa. Y lo soy porque hay una persona que es mi «sumisa», así se define ella. Yo no la busqué, sino que ella vino a mí, pero acepté ser su Amo porque quería entender qué lleva a una persona a ser así.

    Aunque ya conocía este tema, por una relación anterior, fue hace más de un año que decidí explorar más el mundo de la dominación y la sumisión, que es el año que llevo con ella, y me di cuenta de muchas cosas. Las dos más importantes, que quiero mencionar aquí, son:

    Las sumisas, a menudo son personas con la autoestima muy baja, o con ciertos problemas para aceptarse a si mismas. Yo no me canso de intentar convencer a mi «sumisa» de que es una persona tan válida como yo o como cualquiera. Intento que se valore a si misma y se acepte con sus defectos, que todos los tenemos. Pero no, la predisposición que tiene para depender de mí y anularse a si misma es increíble. Mejoró mucho, sí, pero si yo le faltase caería, mucho me temo.

    Y la segunda de mis menciones es una protesta por la panda de aprovechados, que en vez de intentar comprender a estas personas, abusan de ellas para satisfacer su morbo y su ego. Sin duda ese también es un problema de autoestima.

    Así que mucho ánimo a todas las «sumisas», os deseo que encontréis a una persona que os respete como personas, os entienda y os apoye.

    Responder
    • Buenas tardes, creo que una sumisa primero tiene que conocerse, y quererse, ser fuerte y tener las ideas claras, para así poder disfrutar de la entrega, algunos piensan que somos seres inferiores sin personalidad, pero están equivocados, hay que tener fortaleza para poder dominarte a ti misma, y renunciar a tus deseos,para alcanzar el reflejo de tu Señor.
      Y apoyo tu protesta, matizando que hay mucho intrusismo en el Bdsm, por ambas partes, pseudos-Amos y sumisas, realmente hay que poner ojo en la búsqueda…encontrar el complemento es complicado, pero mientras mas difícil sea más reconfortante y exquisito será cuando se encuentra.
      Un consejo para las Sum inexpertas…no se dejen llevar por las ansias, la ansiedad es un enemigo a la hora de conocer, te entregas a una persona no al mundo entero.
      Muchas gracias por leerme, y haber expuesto tus opiniones, os deseo mucha felicidad en vuestro camino.

      Responder
  7. Tal vez cueste, tal vez sea cada vez más enredado desnudarse por dentro que por fuera, y tal vez nos duela sentir la incomprensión o la indiferencia. Pero si no nos arriesgamos, todas estas conjeturas no podrán ser resueltas y se basarán en el encierro, en las alas cortadas, en el paracaídas que no se abrió porque no nos lanzamos. Hay días en los que cuesta expresarse, hay días en los que cuesta ser uno mismo, y quizás desbordemos y nos apaguemos, por instantes. Pero eso sera un momento, ten fe que así será. Y si te entienden, o no, lo importante habrá sido que al expresarte tu fuiste capaz de entenderte. Eso es lo que importa. Un fuerte abrazo.

    Responder
  8. Carlos

     /  20 May, 2015

    Algunos son intrusos, entran, saquean lo que pueden y corren con su botín. Otros son sometedores, entran, degradan, destruyen y se van. Los últimos, ni gritan, ni exigen. Te tienden la mano para que cruces con ellos por un puente que no existe. Te sujetan fuerte, para evitar que caigas, mientras caminan, firmes y seguros, sobre la nada.

    Parece mentira que algo tan hermoso como esto http://bit.ly/1F2CTqr empezara con un paso tan sencillo como este http://bit.ly/1F2D3OH

    Responder
  9. Buenos días Pen.

    Tengo que contactar por aquí ya que no te encuentro en las redes.

    Espero que estés bien.

    Un beso.

    Responder
  10. Non estou tolo…sei o que vin.. otoño, always, medalla. Respecto a túa forma de vida e as túas decisións pero síntome traizoado. De telo sabido as cousas terían sido diferentes e non estariamos nesta horrible situación. Non tería entrado en bucle nin profundizado na túa intimidade. Podes gardar segredos cos teus amos, pero non comigo, léote con só mirarte. Inventastes unha boa historia, pero contáchela fatal e por iso o descubrín. Foi todo un xogo xunto co(s) teu(s) amo(s)? É a túa forma de castigarme? Podería telo aceptado, pero decidiches seguir coa túa vida paralela por non aceptar os meus defectos. Como vou aceptar eu os teus? Eu traizoei a túa confianza, o mesmo que fixeches ti coa miña.

    Responder

Deja un comentario